objawy

Związek między zdrowiem psychicznym a wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego

Istnieje wyraźny związek między wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego a chorobami psychicznymi, takimi jak depresja, ale przyczyny tego związku nie są w pełni zrozumiałe.

Wielu chorych po 4 miesiącach we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego notuje trwałą remisję po zastosowaniu protokołu DLS → czytaj więcej

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego może mieć szeroki zakres objawów i powikłań – od bólu odbytnicy i krwawienia do utraty wagi, odleżyn, bólu stawów, a nawet problemów z nerkami i wątrobą.

Problemy ze zdrowiem psychicznym również często pokrywają się z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, chociaż jest mniej oczywiste. Zamiast tego wiele osób może być w pewien sposób predysponowanych do obu tych stanów.

Ale nie ma wątpliwości, że życie z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego wiąże się z wyzwaniami, które mogą prowadzić do negatywnych myśli, które mogą nasilać objawy depresji lub lęku u osób z tą chorobą.

Jak częste są problemy ze zdrowiem psychicznym z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego?

Trudno jest dokładnie stwierdzić jak powszechne są problemy ze zdrowiem psychicznym u osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego.

Niektóre osoby z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego mogą nie mieć problemów ze zdrowiem psychicznym, ponieważ zakładają, że złe samopoczucie to normalna i jest to część choroby lub częśc osób nie chce wykazać słabości.

Nawet jeśli chory zgłasza problemy psychologiczne, może to nie prowadzić do ostatecznego rozpoznania lęku lub depresji.

Jednak w kilku badaniach próbowano oszacować rozpowszechnienie zaburzeń psychicznych we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego.

Najnowsze badania dowodzą, iż L-formy bakterii są przyczyną choroby

Według artykułu opublikowanego w kwietniu 2012 roku w czasopiśmie Gastroenterology Research and Practice, procent zaburzeń lękowych i depresji może wynosić nawet od 29 do 35 procent w czasie remisji, a nawet 80 procent w objawów lęku i 60 procent w objawów depresji podczas zaostrzenia.

W innym badaniu opublikowanym w styczniu 2015 r. w dzienniku Permanente Journal, naukowcy odkryli, że 82 procent osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego zostało również zdiagnozowanych jako chorzy chorujący na zaburzenia psychiczne w porównaniu z 54 procent z ogólnej populacji badanej. Zaburzenia te częściej rozpoznawano przed wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego niż po nim, zwłaszcza u kobiet.

Nie każdy chory z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego ma takie samo ryzyko rozwinięcia się problemów ze zdrowiem psychicznym.

Według badań opublikowanych w listopadzie 2012 r. w czasopiśmie Inflammatory Bowel Diseases, czynniki związane z lękiem we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego obejmują:

Ciężki przebieg choroby
Aktywnośc choroby
Nie przyjmowanie leczenia zgodnie z zaleceniami
Niepełnosprawność lub brak pracy
Niskie dochody

Czynniki związane z depresją obejmują:

Starszy wiek
Aktywność choroby
Niepełnosprawność lub brak pracy
Niskie dochody

Jak na zdrowie psychiczne wpływa wrzodziejące zapalenie jelita grubego

U niektórych osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego zdiagnozowanie choroby może wywołać uczucie frustracji lub smutku i spowodować ich depresję.

Inne osoby mogą martwić się o określone aspekty choroby, takie jak napady gazów, biegunka lub ból w miejscu publicznym. Może to bezpośrednio wywołać niepokój lub doprowadzić do izolacji, co z kolei może wywołać uczucie samotności oraz przyczynić się rozwoju do depresji.

Jednak, jak zauważono w artykule z badań i w praktyce gastroenterologii z kwietnia 2012 r. , istnieją dowody na to, że zarówno depresja, jak i lęk występują częściej u osób, u których później rozwija się wrzodziejące zapalenie okrężnicy niż w populacji ogólnej. Związek ten wydaje się być najsilniejszy, gdy schorzenia psychiczne są diagnozowane tylko przez krótki czas przed wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego.

Te odkrycia sugerują, że zarówno zaburzenia psychiczne, jak i wrzodziejące zapalenie jelita grubego mogą mieć wspólne czynniki ryzyka, a depresja i lęk mogą nawet przyczyniać się do powstania wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.

Ryzyko lęku wzrasta również po rozpoznaniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, co wskazuje, że u wielu osób choroba może przyczyniać się do powstanie stanów lękowych.

W badaniu opublikowanym w czerwcu 2016 r. w czasopiśmie Clinical Gastroenterology and Hepatology, naukowcy odkryli, że depresja była związana z większą częstością występowania rzutów we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego.

Niepokój był również związany z mniejszym odstępem czasu między rzutami, a także większym i częstszym stosowaniem steroidów u osób z wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy.

Co kryje się za tymi dwiema chorobami?

Istnieje wiele potencjalnych naukowych wyjaśnień dotyczących powiązań między wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy a zdrowiem psychicznym.

Wykazano, że stres psychiczny zwiększa przepuszczalność jelit – co powoduje, że łatwo jest przejść przez tą barierę składnikom odżywczym i inne cząstkom. Może to zmniejszyć skuteczność blokowania wyściółki błony śluzowej jako bariery dla różnych szkodliwych substancji.

Istnieją również dowody na to, że stres może zmienić aktywność cytokin, cząsteczek w układzie immunologicznym, które mogą odgrywać rolę w początkach wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i towarzyszącego mu zapalenia.

Infekcyjne cytokiny mogą również odgrywać rolę w początkach problemów ze zdrowiem psychicznym, przyczyniając się do powstania lęku, gdy ich poziom wzrasta z powodu zapalenia jelit.

Przyjmowanie steroidów w celu leczenia objawów wrzodziejącego zapalenia jelita grubego może również mieć wpływ na ludzką psychikę, przyczyniając się do uczucia stresu i lęku.

Wreszcie, lęk może prowadzić do silniejszego odczuwania objawów wrzodziejącego zapalenia jelita grubego – co z kolei może dodatkowo zwiększyć cierpienie psychiczne.

Rozpoznawanie i leczenie problemów związanych ze zdrowiem psychicznym

Poniższe objawy mogą wskazywać na lęk i depresję u osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego:

Uczucie nagłego strachu lub paniki
Częste sytuacje nerwowe lub niespokojne uczucie przez ponad sześć miesięcy
Poczucie niepokoju lub nieprzyjemnego odczucia w stosunku do innych ludzi
Powracające sny lub koszmary o wydarzeniach traumatycznych
Unikanie wspomnień o traumatycznych wydarzeniach
Uczucie beznadziejności lub brak zainteresowania robieniem rzeczy przez dłużej niż dwa tygodnie
Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, ważne jest, aby omówić je z lekarzem pierwszego kontaktu lub gastroenterologiem.

Według Fundacji Leśniowskiego i Crohna i nie wszyscy z negatywną reakcją emocjonalną wynikającą z wrzodziejącego zapalenia jelita grubego będą wymagać konsultacji psychiatrycznej.

Ale jeśli doświadczasz poważnych trudności emocjonalnych lub masz ochotę spróbować nowych sposobów radzenia sobie z tą chorobą, możesz skorzystać z pomocy psychologa lub psychiatry.

Ważne jest, aby znaleźć terapeutę, który jest zaznajomiony z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, ponieważ pomocne jest poznanie objawów choroby, powikłań i terapii lekowych przy podejmowaniu decyzji, jak rozwiązać problemy ze zdrowiem psychicznym.

Sposoby leczenia, które możesz podjąć z terapeutą to:

Psychoterapia
Trening relaksacyjny
Leki

Kamienie dróg moczowych we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego

Kamienie dróg moczowych. Pacjenci z zaburzeniami wchłaniania soli żółciowych lub tłuszczów z powodu choroby Crohna w jelicie cienkim są narażeni na zwiększone ryzyko tworzenia się kamieni moczowych ze szczawianu wapnia w wyniku zwiększonej absorpcji szczawianu w diecie („hiperoksaluria jelitowa”).

Wielu chorych po 4 miesiącach we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego notuje trwałą remisję po zastosowaniu protokołu DLS → czytaj więcej

Kamienie moczanowe są częstsze u pacjentów z ileostomią z powodu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego lub choroby Leśniowskiego-Crohna niż u osób bez tej choroby, w wyniku zwiększonego zakwaszenia moczu. Kamienie szczawianu i kwasu moczowego są leczone konwencjonalnymi metodami urologicznymi. Pacjenci z hiperoksalurią jelitową powinni unikać pokarmów i napojów zawierających szczawiany i mogą również korzystać z doustnych suplementów zawierających wapń w celu zmniejszenia wchłaniania szczawianów poprzez zwiększenie jego opadów w jelicie jako nierozpuszczalnego szczawianu wapnia.

Kamienie żółciowe we wrzodziejącym zapaleni jelita grubego

Kamienie żółciowe. Istnieje zwiększone ryzyko powstania kamieni żółciowych cholesterolu u pacjentów z zespołem złego wchłaniania soli żółciowej w wyniku końcowego zapalenia jelita krętego w chorobie Leśniowskiego-Crohna lub po resekcji. Przerwanie krążenia jelitowo-wątrobowego oraz soli żółciowych powoduje niedostateczne stężenie żółci w żółci pęcherzyka żółciowego w celu solubilizacji cholesterolu.

Wielu chorych po 4 miesiącach we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego notuje trwałą remisję po zastosowaniu protokołu DLS → czytaj więcej

Leczenie pacjentów z objawami polega zwykle na cholecystektomii laparoskopowej, chociaż pacjenci z chorobą Leśniowskiego-Crohna w końcowym odcinku jelita krętego lub po resekcji są bardziej narażeni na biegunkę wywołaną przez cholesteryktomię.

Osteoporoza – wrzodziejącego zapalenia jelita grubego

Osteoporoza – jest częstą konsekwencją przewlekłego zapalenia jelit, złego wchłaniania i leczenia kortykosteroidami, w szczególności skumulowanej dawki większej niż 10 g prednizolonu. Jego dokładna prewalencja jest niejasna. Choroba przebiega bezobjawowo przez wiele lat, w końcu dochodzi do zapaści kręgosłupa lub złamań kości długich.

Wielu chorych po 4 miesiącach we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego notuje trwałą remisję po zastosowaniu protokołu DLS → czytaj więcej

Aby zapobiec osteoporozie, należy zalecić wszystkim chorym na wrzodziejące zapalenie jelita grubego spożywać dietę zawierającą odpowiednią ilość wapnia i witaminę D, uzupełnioną w razie potrzeby tabletkami z witaminy D. Chorzy powinni unikać stanów niedożywienia lub otyłości, powinni rzucić palenie i regularnie ćwiczyć. Pacjenci z ryzykiem wystąpienia osteoporozy powinni przejść densytometrię kości.Osoby o ustalonej osteoporozie lub wymagające długotrwałej terapii prednizolonem, powinny otrzymywać cykliczną terapię bisfosfonianową (np. Etidronian).

Nie udowodniono skuteczności stosowania doustnego budezonidu w zmniejszaniu ryzyka wystąpienia osteoporozy u steroidozależnych pacjentów z chorobą Crohna. Hormonalna terapia zastępcza wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia raka piersi oraz choroby zakrzepowo-zatorowej. Jego stosowanie w leczeniu osteoporozy u kobiet po menopauzie z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego powinno być ograniczone do tych, u których inne metody leczenia są nieskuteczne lub przeciwwskazane.

Objawy oczne we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego

Najczęstszymi objawami ocznymi wrzodziejącego zapalenia jelita grubego są zapalenie nadtwardówki i zapalenie błony naczyniowej oka. Łącznie objaw występują u mniej niż 5% pacjentów, zwykle gdy choroba jelit jest aktywna. Zapalenie nadtwardówki objawia się pieczeniem i swędzeniem, któremu towarzyszy zlokalizowany obszar rozszerzonych naczyń krwionośnych w miejscu zapalenia twardówki.

Wielu chorych po 4 miesiącach we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego notuje trwałą remisję po zastosowaniu protokołu DLS → czytaj więcej

Miejscowe steroidy i leczenie aktywnego wrzodziejącego zapalenia jelita grubego zwykle daje satysfakcjonującą odpowiedź. Zapalenie błony naczyniowej oka jest poważniejszym i często nawracającym problemem, z bólem głowy, zaczerwienieniem oka i niewyraźnym widzeniem. Badanie lampą szczelinową pokazuje ropę w przedniej komorze oka. Leczenie obejmuje miejscowe sterydy, cykloplegiki i terapię aktywną choroby. Pacjenci z wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego i powikłanymi ocznymi powinni być niezwłocznie skierowani do okulisty.

Objawy skórne wrzodziejącego zapalenia jelita grubego

Rumień guzowaty – występuje u około 8% pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy i chorobą Crohna, zwykle wtedy gdy choroba jest aktywna. U chorych pojawiają się gorące czerwonobrązowe guzki, zwykle na prostujących powierzchniach nóg i ramion, stopniowo ustępują po kilku dniach, i w ich miejscach pojawiają się odbarwienia. Może występować także artropatia paustawowa. Diagnoza ma charakter kliniczny, a biopsja nie jest konieczna. Histologia, jeśli wykonywana, wykazuje zapalenie naczyń.

Wielu chorych po 4 miesiącach we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego notuje trwałą remisję po zastosowaniu protokołu DLS → czytaj więcej

Piodermia zgorzelinowa – występuje w przebiegu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego u około 2% pacjentów. Nie ma wyraźnego związku z aktywnością choroby. Pioderma początkowo występuje jako osobna krosta z otaczającym rumieniem, później rozwija się w bolesny powiększający się wrzód. Najczęstszym miejscem występowania jest noga. Uszkodzenia są czasami wielokrotne i mogą wystąpić w miejscach ostatnich urazów, na przykład bliznach operacyjnych. Histologia wykazuje limfocytarne zapalenie naczyń z gęstą wtórną infiltracją neutrofilową. Choroba często jest oporna na leczenie: opcje obejmują miejscowe, miejscowe i ogólnoustrojowe kortykosteroidy, dapson, heparynę i leki immunosupresyjne, takie jak cyklosporyna (cyklosporyna), ale najskuteczniejszy jest infliksymab.

Inne dermatologiczne objawy obejmują skutki uboczne stosowania leków (np. wywołany tiopuryną rak skóry i łuszczyca związana z TNF) oraz hidradenitis suppurativa, przewlekły bolesny stan wpływający na gruczoły potowe, który występuje częściej u osób z choroba Leśniowskiego-Crohna niż w populacji ogólnej.

Autoimmunologiczne zapalenie trzustki – wrzodziejące zapalenie jelita grubego

Autoimmunologiczne zapalenie trzustki jest rzadkim powikłaniem wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Charakteryzuje się nieregularnym zwężeniem przewodu trzustkowego i obrzękiem samego gruczołu. Często występują zmiany żółci podobne do tych, które występują w stwardniejącym zapaleniu dróg żółciowych. Stan ten diagnozuje się za pomocą CT, MRCP i / lub ERCP.

Wielu chorych po 4 miesiącach we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego notuje trwałą remisję po zastosowaniu protokołu DLS → czytaj więcej

Poziomu G4 w immunoglobulinie w surowicy (Ig) jest również zwykle podwyższony. Stan ten szybko reaguje na prednizolon, ale może nawracać po odstawieniu.

Objawy wątrobowo-żółciowe wrzodziejącego zapalenia jelita grubego

Stwardniające zapalenie dróg żółciowych – występuje u około 5% pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego i mniejszym odsetkiem osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Patogeneza jest nieznana, ale stan może wystąpić na wiele lat przed wystąpieniem jawnego zapalenia okrężnicy; 80% pacjentów ma okołojądrowe cytoplazmatyczne przeciwciała przeciwpierścieniowe (pANCA) w swojej surowicy.

Wielu chorych po 4 miesiącach we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego notuje trwałą remisję po zastosowaniu protokołu DLS → czytaj więcej

Schorzenie charakteryzuje się stopniowym postępowaniem zapalnego zwłóknienia włóknistego w zewnątrz- i wewnątrzwątrobowym drzewie żółciowym. Ryzyko raka jelita grubego u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego i stwardniającym zapaleniem dróg żółciowych jest większe niż ryzyko związane z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. Pacjenci zwykle borykają się z powikłaniami zwężenia dróg żółciowych, takimi jak żółtaczka zaporowa, zapalenie dróg żółciowych lub nieprawidłowe testy funkcji wątroby (podwyższona fosfataza alkaliczna i γ-glutamylotranspeptydaza) podczas rutynowych badań przesiewowych.

Rozpoznanie można zasugerować za pomocą ultradźwięków i zwykle potwierdza je rezonansowa cholangiopankreatografia (MRCP) i / lub biopsja wątroby; stosowanie endoskopowej cholangiopankreatografii wstecznej (ERCP) jest obecnie w dużej mierze ograniczone.

Stwardniające zapalenie dróg żółciowych ma charakter stopniowo progresywny. Doustny kwas ursodeoksycholowy w standardowych dawkach (10-15 mg / kg / dobę) poprawia stan świądu i żółtaczkę, ale paradoksalnie wysokie dawki (25-30 mg / kg / dobę) mogą pogorszyć wynik; wcześniej podejrzewany korzystny wpływ na częstość występowania raka jelita grubego u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego i stwardniającym zapaleniem dróg żółciowych został ostatnio zakwestionowany.

Najnowsze badania dowodzą, iż L-formy bakterii są przyczyną choroby

Przeszczep wątroby jest jedyną nadzieją na długoterminowe przeżycie u tych osób, u których nie rozwija się rak dróg żółciowych, w przeciwnym razie mediana przeżycia dla pacjentów z objawami wynosi około 15 lat. Pacjenci ze stwardniającym zapaleniem dróg żółciowych powinni być poddawani corocznemu badaniu przesiewowemu przy użyciu kolonoskopii i MRCP odpowiednio w przypadku raka jelita grubego i dróg żółciowych

Życie z przetokami we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego

U niektórych osób z zapaleniem jelit mogą rozwinąć się przetoki. Przetoki są nieprawidłowymi kanałami lub korytarzami łączącymi jeden narząd wewnętrzny z drugim lub zewnętrzną powierzchnią ciała. Wiele przetok obejmuje jelita cienkie. Tak więc, przetoki łączą dwie części jelita ze sobą lub jelito z pochwą, pęcherzem lub skórą.

Wielu chorych po 4 miesiącach we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego notuje trwałą remisję po zastosowaniu protokołu DLS → czytaj więcej

Około jedna trzecia osób z chorobą Crohna prawdopodobnie rozwinie przetoki. Przetoki są znacznie mniej powszechne u osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. Ten arkusz informacyjny zawiera ogólne informacje na temat przetok i prawdopodobnych zabiegów. Zawiera on również porady i wskazówki, które mogą ci pomóc, jeśli żyjesz z przetoką. Są one oparte na opinii specjalistów w zakresie zdrowia i doświadczeniu osób z chorobą Crohna.

Czy istnieją różne rodzaje przetok?

Istnieje kilka różnych rodzajów przetok. Najpowszechniej związane z chorobą Crohna, są opisane poniżej.

Najnowsze badania dowodzą, iż L-formy bakterii są przyczyną choroby

• Przetoki okołoodbytnicze. Łączą kanał odbytu ze skórą w pobliżu odbytu. Są to najbardziej powszechną formą przetok i są często związane z ropniem wokół odbytu.

• Przetoki łączące jelito z pęcherzem.

• Przetoki łączące jelita z pochwą.

• Przetoki łączące jelita ze skórą w miejscach innych niż w pobliże odbytu. Są one znane jako przetoki jelitowo-skórne. Często występują one po operacji, wzdłuż linii nacięcia.

• Przetoki łączące różne części jelita cienkiego.

Odbytnicze przetoki mogą być opisane jako wysokie lub niskie – w zależności od tego, czy i gdzie przechodzą one przez mięsień zwieracz odbytu. (Są to mięśnie, które otaczają odbyt i sprawują kontrolę podczas przejścia stolca z organizmu). Wysoki przetok to taki, który biegnie przez mięśnie zwieracza od ponad połowy do góry. Niski przetok to taki, który przychodzi do skóry poniżej mięśni zwieracza lub za ich pośrednictwem.

Odbytnicze przetoki są często opisywane jako proste lub złożone. Prosty przetok jest zbudowany z tylko jednego przewodu i często jest niski. Wysokie przetoki są zazwyczaj klasyfikowane jako skomplikowane przetoki. Mogą one być trudniejsze do leczenia.

Co powoduje przetoki?

Przetoki mają tendencję do występowania z chorobą Crohna, ponieważ zapalenie typowe dla Crohna może rozprzestrzeniać się przez całą grubość ściany jelita. Gdy tak się dzieje, w dolnych częściach jelit może powodować niewielkie nieszczelności i ropnie (zbiory ropy). Ropień może wgłębić ‚komorę lub otwór’. To z kolei staje się przejściem lub kanałem łączącym jelito z inną pętlą jelita, innym narządem lub zewnętrzną skórą. Gdy ropień wybucha, ropa będzie odpływać, ale przejście lub kanał może pozostać jako przetok. Im dłużej dana osoba ma chorobę Crohna, tym bardziej prawdopodobne jest, że powstaną przetoki. Przetoki są znacznie rzadsze przy wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, ponieważ wrzodziejące zapalenie jelita grubego nie ma tendencji do rozprzestrzeniania się przez całą grubość jelita.

Najnowsze badania dowodzą, iż L-formy bakterii są przyczyną choroby

Jakie są objawy przetok?

Objawy będą zależeć od tego, gdzie znajduje się przetoka. Jeśli masz wewnętrzną przetokę łączącą jedną część jelita z drugą, żywność może ominąć odcinek jelita, przez co może wystąpić biegunka. Czasami jednak, wewnętrzny przetok może nie powodować żadnych objawów, a będzie go można znaleźć tylko przy użyciu urządzeń rentgenowskich lub skanowania MRI.

Objawy przetoki odbytu często obejmują:

• podrażnienia skóry wokół odbytu

• ból pulsujący, który może być jeszcze gorszy podczas wypróżniania, kaszlu lub spania w pewnych pozycjach

• wyciek kału.
Jeśli nadal masz ropień, możesz mieć gorączkę i poczuć się ogólnie źle.

Przetoki pochwy

Głównym objawem przetok odbytniczo-pochwowych bywa upływ wiatru z pochwy. Czasami przetoki odbytniczo-pochwowe mogą prowadzić do infekcji pęcherza lub zapalenia pęcherza moczowego.

Objawy takich przetok mogą obejmować:

• wyciek moczu

• częste parcie na pęcherz

• przepuszczanie powietrza podczas oddawania moczu

• częste infekcje dróg moczowych, które mogą powodować podrażnienie podczas oddawania moczu, a czasem gorączkę

Jakie są diagnozy dla przetok?

Lekarz zapyta o objawy i wykona badanie fizykalne powierzchni skóry. Niektóre przetoki są widoczne w postaci maleńkich otworów lub podniesionych, czerwonych plam, przez które mogą przeciekać różne substancje. Lekarz może delikatnie nacisnąć skórę wokół przetoki, aby sprawdzić, czy nie ma nieszczelności. Niektórzy ludzie mogą potrzebować badania w znieczuleniu (EUA) oraz specjalnie zaprojektowanej sondy, która może być wykorzystana do śledzenia przetoki.

Podczas operacji, ropień powinien być osuszony. Inne testy, takie jak promienie X za pomocą szczególnego barwnika, CT, obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego i endoskopia ultradźwiękowa (POL) mogą również być stosowane do diagnozowania. (Aby uzyskać więcej informacji na temat tych testów, zobacz nasz artykuł na temat badań dotyczących zapalenia jelit).

Jakie zabiegi są dostępne dla przetok?

Przetoki mogą być leczone lekiem lub chirurgicznie, a także przez połączenie obu metod leczenia. Dokładne leczenie będzie się zmieniać w zależności od rodzaju przetoki. Zespół medyczny i chirurgiczny powinien omówić te opcje z tobą. Możesz poprosić o dodatkowe informacje, jeśli coś jest niejasne. Kontynuacja brania leków na zwykłe często może pogorszyć przetoki. Jednak może się okazać, że lekarz zaleci unikanie sterydów, jeśli zdiagnozowano przetoki odbytu, ponieważ sterydy mogą zwiększać ryzyko zakażenia lub ropnia.

Przetoka odbytnicza

• Antybiotyki, takie jak metronidazol i cyprofloksacyna mogą pomóc zredukować wyładowania i sprawiają, że przetoka jest mniej nieprzyjemna. Leczenie może być także rozpoczęte lekiem immunosupresyjnym, takim jak azatiopryna i merkaptopuryna, które spróbują zamknąć przetokę. Jeśli to działa, można dalej kontynuować leczenie przez jakiś czas, może rok lub dłużej, aby utrzymać przetoki zamknięte.

Jeśli leki te nie wydają się pomagać, a pacjent ma ciężką aktywną chorobę Crohna lub złożone przetoki, może być przepisywany jeden z biologicznych (lub anty-TNF) leków – infliksymab i adalimumab. Pacjent ponownie może być na tej terapii przez co najmniej rok. (Zobacz nasze pojedyncze arkusze informacyjne na temat tych leków).

Inne leki, które mogą być wymagane do leczenia ciężkich przetok odbytu, które nie reagują na inne leczenie, obejmują: takrolimus i cyklosporynę. Niezależnie od tego, jakie leki są stosowane, lekarz powinien dokładnie monitorować leczenie i jego wpływ na przetoki. Musi również zwrócić uwagę na ewentualne skutki uboczne. Należy dać znać, jeśli występuje zakażenie, ropień lub jakiekolwiek inne objawy, zwłaszcza podczas stosowania leków immunosupresyjnych lub anty-TNF.

• Leczenie przetok odbytu może być również zalecane często w połączeniu z farmakoterapią. Typ działania zależy od umiejscowienia i ciężkości przetoki. Przy skomplikowanych przetokach, operacja może zostać przeprowadzona w kilku etapach, rozłożonych na okres kilku tygodni lub miesięcy. Wszelkie ropnie, które są obecne, także muszą być osuszone. Przy niskich przetokach odbytu jednym z najczęstszych działań jest fistulotomia.

Długość trwania leczenia różni się od osoby do osoby. Może potrwać kilka tygodni, ale może potrwać znacznie dłużej. Przy złożonych lub wysokich przetokach, które dotyczą mięśnia zwieracza odbytu, mogą wystąpić problemy z oddawaniem moczu. Lekarz może wtedy umieścić seton – miękkie nici tworzywa sztucznego, które są przekazywane przez przetokę na zewnątrz przez odbyt. Jest to związane z utworzeniem pętli z wystających końców. Poniższy schemat pokazuje ścieg tych nici.

Najczęstszy typ jest luźny. Działa jako „knot” odciągając pozostałą ropę. Seton może być następnie usunięty, a przetoki mogą zamknąć się bez niego. Innym rozwiązaniem może być „Seton cięty”. Tutaj Seton stopniowo dokręca się w czasie, zwykle okresie paru miesięcy. To sprawia, że ruch następuje powoli przez mięsień, leczy rany, a następnie zamyka przetokę.

Czasami przetoki mogą być wycięte (operacja znana jako fistulectomia) i wewnętrzny otwór przetoki może być zamknięty za pomocą odcinka błony śluzowej odbytnicy. Jednak można to zrobić tylko u ludzi, którzy nie mają żadnego zapalenia lub owrzodzenia w odbycie. Inną opcją jest procedura LIFT. Lekarz będzie w stanie podać więcej szczegółów na temat tych różnych rodzajów operacji. Inne możliwości leczenia przetok odbytu mogą obejmować próby zamknięcia przetoki za pomocą kleju fibrynowego lub zastawek biologicznych. Jednak metody te nie zawsze są skuteczne.

Przetoka, która obejmuje pęcherz lub pochwę, wymaga rozmowy ze specjalistą z działów urologii i ginekologii. Leczenie na przykład infliksymabem lub adalimumabem, czasami z powodzeniem leczy przetoki odbytnicze. Często zaleca się zabiegi chirurgiczne. Seton można umieścić w celu spuszczenia przetoki. Następnie do naprawy część ściany pęcherza moczowego i pochwy stosuje się płat tkanki, a odcinek jelita, gdzie zaczyna się przetoka, jest chirurgicznie usunięty. Czasami kolostomia lub ileostomia mogą być również przydatne do leczenia tego rodzaju przetok.

Niektórzy ludzie mogą potrzebować wsparcia odżywczego, jeśli nie są oni zdolni do absorbowania wystarczającej ilości składników odżywczych z pożywienia. Może to być w formie płynnej żywności (żywienie dojelitowe) lub dożylnie. Innym rozwiązaniem może być operacja w celu usunięcia części jelita z przetoką.

Co zrobić, jeśli te zabiegi nie działają?

Niestety, żaden z tych sposobów zamknięcia przetoki nie gwarantuje sukcesu, może być potrzebne wielokrotne powtarzanie operacji. Pełne zamknięcie może być czasem trudne do osiągnięcia u osób z aktywną chorobą Leśniowskiego-Crohna. Niektórzy ludzie nadal mają problemy z przetokami, nawet gdy choroba jest w remisji. Czasami ludzie z przetokami doświadczają przeciekania kału do kanału, które nie jest bolesne, ale wymaga ciągłej opieki. Bardzo niewielkiej liczbie osób, u których żadna terapia medyczna ani operacja przetoki nie zadziałała, zalecana może być operacja usunięcia odbytnicy i okrężnicy.

Jak kontrolować przetoki?

Jeśli przetoki są wyleczone po operacji, personel szpitala pokaże, w jaki sposób opatrunki powinny być wykonywane w domu. Gdy jesteś w domu, pielęgniarka może odwiedzić Cię i zrobić opatrunek dla Ciebie. Zwykle musisz odbywać regularne wizyty w celu specjalistycznych badań kontrolnych w szpitalu, aby upewnić się, że przetoki prawidłowo wyglądają. Pielęgniarki powinny również być w stanie pomóc praktycznymi poradami i sugestiami.

Twój lekarz lub pielęgniarka może być również dobrym źródłem informacji na temat codziennej pielęgnacji przetoki. Należy skonsultować się z pielęgniarką lub lekarzem w sprawie różnych rodzajów opatrunków, które są dostępne, z których wiele będzie można dostać na receptę. Upewnij się, że są najlepsze do tego, aby zachować przetoki czyste i uniknąć zakażenia, należy stosować kremy ochronne. Niektóre pomocne wskazówki:

• Podczas mycia skóry wokół przetoki odbytu, należy używać tylko wody i miękkiej waty lub jednorazowej ściereczki, a nie flanelki lub gąbki. Następnie należy wysuszyć starannie powierzchnię – nie pocierając zbyt energicznie. Korzystanie z suszarki do włosów na niskim poziomie może być dobrym sposobem na osiągnięcie tego efektu.

• Należy unikać używania czegokolwiek o silnym zapachu, np. pachnącego mydła, bo może drażnić powierzchnię. Talk może również podrażniać skórę. Niektórzy ludzie odkryli, że nawet jeśli przetoka jest wyleczona, to lepiej, aby nadal używać mydła opracowanego specjalnie dla wrażliwej skóry wokół obszaru blizny.

• Lekarz prawdopodobnie zaleci odpowiedni krem ochronny, aby chronić okolicę. Pomocne może okazać się użycie czegoś prostego, jak Sudocrem lub niewielka ilość kremu Metanium. Unikaj korzystania z innych rodzajów kremów lub płynów, o ile nie zostały zalecone przez lekarza lub pielęgniarkę.

• Ułóż zestaw, który pomoże Ci łatwiej kontrolować przetoki, na przykład:

• Małe lustro

• Chusteczki jednorazowe

• Krem ochronny

• Opatrunki

• Nożyczki

• Małe kawałki pieluch

• Małe plastikowe torby do łatwego usuwania zużytych opatrunków

• Czysta bielizna

• Spray do dezynfekcji dłoni lub antybakteryjny spray do rąk

• Neutralizujące zapach

• Niektórzy ludzie używają opatrunków wykonanych z miękkiego i chłonnego materiału, są one bardziej komfortowe niż te wykonane z gazy. Mogą one być dostępne na receptę.

• Jeśli masz jakiś wyciek z przetoki, należy nosić wkładki higieniczne. Zalecane mogą być również podpaski.

• Użyteczne są również poduszki. Istnieje kilka rodzajów poduszek specjalnie zaprojektowanych w celu odciążenia podczas siedzenia. Często można je kupić w trybie online lub w aptekach. Niektórzy ludzie używają małych poduszek, ponieważ są skuteczne i przenośne.

• Jeśli masz przetoki odbytu, które sprawiają, że siedzenie staje się szczególnie bolesne, spróbuj leżeć na kanapie lub łóżku. Regularne ciepłe kąpiele mogą złagodzić ból i dyskomfort.

• Pomóc może noszenie luźniejszej, dopasowanej odzieży i bielizny bawełnianej.

• Jeśli wróciłeś do pracy i czujesz, że potrzebujesz lepszego dostępu do toalet, możesz przeczytać nasze arkusze informacyjne. Obejmują one szeroki zakres zagadnień związanych z toaletami zakładowymi.

Jaką inną pomoc mogę uzyskać?

Objawy przetoki mogą być szokiem nawet dla ludzi, którzy są przyzwyczajeni do życia z zapaleniem jelit. Możesz czuć się bardzo zmartwiony tym, co się dzieje i niechętnie o tym rozmawiać. Może być również trudne do zrozumienia, że niektóre przetoki mogą trwać miesiące, a nawet lata, a leczenie często wymaga kilku kursów – w niektórych przypadkach nadal pozostają resztkowe problemy. Frustracja i depresja, a także zażenowanie nie jest niczym niezwykłym dla ludzi z takimi objawami. Należy pamiętać, że posiadanie przetoki nie jest rzadkością.

Choć objawy mogą być szokiem, lekarz rodzinny zawsze posłuży pomocą. Specjalistyczne pielęgniarki są zwykle bardzo świadome tego, jak denerwujące mogą być przetoki. Mają one pomocne wskazówki dotyczące radzenia sobie z nawet najbardziej kłopotliwymi sytuacjami. Jeśli chcesz porozmawiać z doradcą zawodowym, należy sprawdzić, czy lekarz rodzinny ma poradnię. Chorzy na chorobę Crohna mogą liczyć na poufną usługę odsłuchu, która jest wykonywana przez przeszkolonych wolontariuszy z doświadczeniem w zapaleniu jelit. Wyszkolony personel odpowie na pytania dotyczące dowolnego aspektu zapalenia jelit. Można również stwierdzić, że życie z przetoką staje się łatwiejsze, kiedy chory pogodzi się ze swoją chorobą i zrozumie, że leczenie wymaga czasu.

Płodność i wrzodziejące zapalenie jelita grubego

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego występuje często u osób w wieku 20 i 30 lat. Jest to także wiek, w którym wiele par myśli o posiadaniu dzieci. Jeśli Ty lub Twój partner macie chorobę zapalną jelit i myślicie o założeniu rodziny, możecie być zaniepokojeni tym, jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego może wpływać na płodność. Ten artykuł poinformuje o tym, jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego lub choroba Crohna mogą mieć wpływ na płodność.

Wielu chorych po 4 miesiącach we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego notuje trwałą remisję po zastosowaniu protokołu DLS → czytaj więcej

Jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego może wpłynąć na płodność?

Jeśli jesteś kobietą

Badania wskazują, że większość kobiet, które mają nieaktywną chorobę zapalną jelit albo chorobę Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego – nie powinna mieć większych trudności z zajściem w ciążę niż kobiety bez choroby zapalną jelit. Niektóre kobiety z aktywnym chorobą zapalną jelit, zwłaszcza z chorobą Crohna, mogą mieć te problemy, zwłaszcza, gdy mają one niedowagę. Ciężkie zapalenie jelita cienkiego spowodowane chorobą Crohna, może czasami mieć wpływ na funkcjonowanie jajników. Niewielka liczba badań naukowych wykazała, że kobiety z aktywną chorobą Crohna mogą mieć niższy poziom hormonu związanego z „rezerwą jajnikową” (komórki jajowe zdolne do zapłodnienia), zwłaszcza jeśli są one po 30 roku życia.

Najnowsze badania dowodzą, iż L-formy bakterii są przyczyną choroby

Zapalenie w chorobie zapalnej jelit może również powodować zrosty (pasma blizny), które wpływają na jajowody. Występują też powiązane powikłania, takie jak ropnie i przetoki w okolicy odbytu, które mogą sprawić, że wystąpi mniejsze zainteresowanie seksem. Ciężkie zmęczenie, bóle brzucha, biegunka czy inne zmartwienia mogą mieć podobny efekt. Wytyczne w tym zakresie zazwyczaj wymagają konsultacji z lekarzem na wczesnym etapie – a także, jeśli to możliwe, utrzymanie objawów pod kontrolą, zanim spróbujesz zajść w ciążę. Najlepiej być w stanie remisji, aby ciąża była mniej skomplikowana.

Jeśli jesteś mężczyzną …

Chorobę zapalną jelit nie wpływa na męską płodność. Niektóre badania sugerują, że jakość spermy może być dotknięta chorobą Crohna, ale nie jest jasne, czy bardzo pogarsza jej jakość. Leczenie choroby powinno przywrócić płodność do normalnego poziomu. Jednakże, w przypadku mężczyzn, jak i kobiet, problemy takie jak zmęczenie mogą wpływać na relacje seksualne i uczynić poczęcia dziecka trudniejszym. Ropnie i przetoki w miednicy i odbycie mogą również powodować pewne trudności ze wzwodem i wytryskiem.

Czy chirurgia może wpłynąć na płodność?

Chirurgia u kobiet wykazała, że operacja woreczka w jelicie krętym często prowadzone przy wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, może zmniejszyć płodność u kobiet. Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że operacja powoduje zrosty i bliznowacenie jajowodów. Może to być mniej prawdopodobne w kolektomii i ileostomii.. Istnieją również dowody, że laparoskopia może powodować mniej zrostów. Jednak każda operacja w obrębie miednicy, w tym niektóre operacje na chorobę Leśniowskiego-Crohna, może prowadzić do problemów z płodnością, jeżeli wpływa na jajowody. Tak więc należy omówić tę możliwość ze swoim lekarzem. Można również stwierdzić, że warto porozmawiać ze specjalistą od spraw płodności.

Chirurgia mężczyzn – mogą oni mieć zaburzenia seksualne (problemy z erekcją i wytryskiem). Ten rodzaj problemu jest często czasowy lub może być skutecznie leczony za pomocą leków. Można omówić tę możliwość z lekarzem przed i po operacji.

Najnowsze badania dowodzą, iż L-formy bakterii są przyczyną choroby

Jak terapia lekowa chorób zapalnych jelit wpływa na płodność?

Większość leków przeciwko chorobom zapalnym jelit nie wydaje się wpływać na płodność i są uważane za bezpieczne w ciąży. Jednakże, istnieją pewne wyjątki, jak pokazano poniżej.

Jeśli próbujesz założyć rodzinę lub jeśli jesteś już w ciąży, należy omówić branie leków z lekarzem. Lepiej, aby uniknąć zaostrzenia choroby. Większość lekarzy zaleci kontynuowanie brania leków, chyba że istnieją wyraźne powody, aby przerwać ich stosowanie. Jeśli leki nie są uważane za całkowicie bezpieczne, należy przestać je brać. Aby uzyskać więcej informacji na temat leków , zobacz nasze indywidualne ulotki na temat przyjmowania lekarstw.

Szczególne sposoby leczenia mogące wpłynąć na płodność lub poczęcie

• sulfasalazyna (Salazopyrin), leki 5-ASA powszechnie używane w walce z chorobami zapalnymi jelit, powodują zmniejszenie płodności u mężczyzn. Efekt ten jest zazwyczaj tymczasowy i płodność powinna powrócić do normalnego poziomu w ciągu dwóch do trzech miesięcy od zatrzymania kuacji. Alternatywy lek dla sulfasalazyny, to mesalazyna, balsalazyd i olsalazyna. Mają one takie samo działanie na jelita, ale nie mają wpływu na płodność. Sulfasalazyna nie wykazała wpływu na płodność u kobiet.

• metotreksat – jest lekiem immunosupresyjnym często przepisywanym podczas IBD, może zwiększyć ryzyko wad wrodzonych lub poronienia, jeśli jest przyjmowany przez kobiety w ciąży lub w trakcie zapłodnienia. Może również wpływać na powstawanie plemników. Ślady metotreksatu mogą pozostać w tkankach przez jakiś czas, więc pary zwykle unikają zachodzenia w ciążę przez co najmniej 3-6 miesięcy po zatrzymaniu kuracji tym lekiem.

• mykofenolan mofetylu – inny lek immunosupresyjny, może powodować wady wrodzone jeśli jest stosowany w czasie ciąży. Kobietom leczonym tym lekiem zaleca się przerywać branie go co najmniej 6 tygodni przed zapłodnieniem.

• leki immunosupresyjne, jak azatiopryna i merkaptopuryna (6MP) wykazały wpływ na płodność. Niewielka liczba badań sugeruje, że poczęcie dziecka z mężczyzną przyjmującym te leki może nieść zwiększone ryzyko wad wrodzonych lub poronienia, a niektórzy lekarze informują ludzi planujących poczęcie dziecka, aby przełączyć się na inne leki. Jednak nowsze badania nie potwierdzają tego ustalenia. Większość lekarzy zaleca kontynuowanie leczenia azatiopryną lub merkaptopuryną. Podobna rada jest zwykle udzielana kobietom biorącym azatioprynę lub merkaptopurynę.

• infliksymabem (Remicade) oraz Adalimumab (Humira) są często określane jako biologiczne leki i są coraz częściej wykorzystywane przy leczeniu umiarkowanego lub ciężkiego IBD. Trwają badania nad potencjalnymi skutkami tych leków na płodność i ciążę. Patrząc na wyniki urodzeń po wielu badaniach stwierdzono, że było jeszcze zbyt wcześnie, aby powiedzieć, czy leki te są całkowicie bezpieczne w czasie ciąży. Jednakże, istnieje coraz więcej dowodów, że niosą one niskie ryzyko i są kompatybilne do użytku podczas poczęcia.

Kilka badań wykazało, że infliksymab wpływa na ruchliwość plemników, ale nie jest jasne, czy to faktycznie obniża płodność mężczyzn. Obecnie, ze względu na brak jasnych dowodów, producenci infliksymabu i adalimumabu zalecają ostrożność i stosowanie antykoncepcji w celu uniknięcia ciąży. Jednakże wielu lekarzy uważa, że w przypadku leczenia IBD tymi lekami najlepiej dalej je stosować podczas ciąży, co najmniej do pierwszych sześciu miesięcy.

Wytyczne wskazują, że lekarze powinni rozmawiać o możliwych zagrożeniach i korzyściach związanych z podjęciem infliksymabu lub adalimumabu z każdym pacjentem indywidualnie. Tak więc, jeśli przyjmujesz te leki i jesteś w ciąży lub planujesz zajście w ciążę, musisz skonsultować się ze specjalistą od chorób zapalnych jelit. Jeśli zdecydujesz się przerwać przyjmowanie tych leków przed poczęciem, trzeba będzie poczekać co najmniej 6 miesięcy po ostatnim zabiegu, aby mieć pewność, że lek opuścił organizm.

Czy mogę zwiększyć swoją płodność?

Kobietom pomaga, jeśli utrzymują chorobę zapalną jelit pod kontrolą przez co najmniej 3 miesiące. Płodność może być zagrożona przez czynniki inne niż chorobę zapalną jelit, można także znaleźć przydatne do naśladowania sugestie i wskazówki zwykle kierowane do par pragnących poczęcia dziecka. Na przykład:

• Nie palić. Badania wykazały, że nawet bierne palenie może redukować libido u kobiet, a kobiety, które palą w czasie ciąży są bardziej narażone na poronienie. Palenie jest również związane z gorszą jakością spermy.

• Należy unikać lub przynajmniej zmniejszyć picie alkoholu. Alkohol może poważnie wpływać na rozwój dziecka, szczególnie we wczesnych stadiach ciąży. Ministerstwo Zdrowia zaleca obecnie unikanie wszelkiego alkoholu jeśli próbuje się zajść w ciążę lub jest się w ciąży. NICE (Narodowy Instytut Zdrowia i Opieki Excellence) doradza również rezygnację z alkoholu przez co najmniej pierwsze trzy miesiące ciąży, ze względu na zwiększone ryzyko poronienia. Picie nadmiernych ilości alkoholu może wpływać na jakość spermy.

• Staraj się jeść zdrowej. Jeśli jest to trudne z powodu IBD, można zwrócić się do lekarza o zalecenie przyjmowania suplementów, aby uzyskać wszystkie potrzebne składniki odżywcze. Cynk i witamina B6 są szczególnie ważne dla płodności zarówno u mężczyzn jak i kobiet.

• Jeśli jesteś kobietą, poproś lekarza o suplementy kwasu foliowego. Witamina B9 może pomóc zmniejszyć ryzyko wad wrodzonych, takich jak rozszczep kręgosłupa. Zwykle zaleca się wszystkim kobietom, aby rozpoczęły przyjmowanie co najmniej 400 mikrogramów kwasu foliowego dziennie, jak tylko zaczną próby zajścia w ciążę, a następnie kontynuowały przyjmowanie go w pierwszych 12 tygodniach ciąży. Stany zapalne w jelicie cienkim mogą mieć wpływ na absorbowanie kwasu foliowego. Jeśli bierzesz sulfasalazyny, a chorujesz na chorobę Crohna lub miałeś usuniętą część jelita cienkiego, potrzebujesz o wiele wyższy poziom kwasu foliowego, na przykład do 5 mg dziennie. Skonsultuj się z lekarzem, jaki poziom kwasu foliowego będzie Ci odpowiadać.

• Niedobór witaminy B12 może również wpływać na płodność i zwiększać ryzyko wad wrodzonych. Szczególnie ważne jest, aby mieć wystarczającą ilość witaminy B12, jeśli pacjent przyjmuje dodatkowy kwas foliowy. Należy więc zwrócić się do lekarza, aby sprawdzić poziom witaminy B12.

• Ćwiczenia. Regularne, umiarkowane ćwiczenia około 30 minut dziennie mogą pomóc poprawić kondycję i utrzymać wagę w ryzach.

• Mężczyźni mogą również utrzymywać swoje jądra w dobrej kondycji. Ciasna bielizna, gorące kąpiele i gorące prysznice mogą podnieść temperaturę jąder i spowolnić produkcję spermy.

Seks

Najbardziej prawdopodobne jest, że kobieta zajdzie w ciążę, jeśli uprawia seks w ciągu pierwszego dnia owulacji (gdy komórka jajowa zostaje uwolniona z jajnika). Dzieje się to zazwyczaj około 14 dni po ostatnim dniu jej okresu. Obecnie istnieją wykresy temperatury oraz zestawy testów owulacji, które mogą pomóc powiedzieć, kiedy to się dzieje. Jednak eksperci płodności sugerują, że najlepszym sposobem, aby zajść w ciążę, to aktywne życie seksualne przez cały miesiąc, a nie tylko w czasie owulacji. Martwienie się o właściwy czas na seks może być bardzo stresujące. Może prowadzić nawet do konieczności zmniejszenia seksu ogólnie, a w związku z tym zmniejszenie szansy udanej ciąży.

Co zrobić, jeśli nadal nie mogę zajść w ciążę?

Jeśli starasz się mieć dziecko bez powodzenia przez jakiś czas (przez okres dłuższy niż 18 miesięcy, jeżeli nie masz ukończonych 35 lat) możesz poprosić o skierowanie do kliniki płodności. Wiele par bez choroby zapalnej jelit mają problemy z płodnością. Niektóre szacunki wskazują, że problemy z zajściem w ciąże ma około jednej siódmej wszystkich par starających się o dziecko. Tak więc, jeśli chcesz mieć dziecko ale nie możesz, należy niekoniecznie zakładać, że choroba zapalną jelit jest przyczyną.

Czasami kobiety z chorobę zapalną jelit mogą być mniej chętnie przyjęte do badań i leczenia bezpłodności, ale może to być pomocne, jeśli gastroenterolog współdziała z ginekologiem. Jeśli czujesz, że obaj specjaliści nie są w pełni świadomi wzajemnych poglądów, to może warto zapisać się na wizytę w celu omówienia tych kwestii z pielęgniarką lub innym lekarzem, przy którym poczujesz się bardziej komfortowo.