Infliksimab – jest przeciwciałem monoklonalnym, które działa przeciwko czynnikowi martwicy nowotworu alfa TNF-a i stosuje się go w leczeniu chorób autoimmunologicznych. Infliksymab został zatwierdzony przez US Food and Drug Administration (FDA) jako lek w leczeniu choroby Leśniowskiego i Crohna, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, łuszczycy, łuszczycowego zapalenia stawów, zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa i reumatoidalnego zapalenia stawów. Lek nie może być podawany doustnie, ponieważ układ trawienny niszczy cześć aktywną leku.

Wielu chorych po 4 miesiącach we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego notuje trwałą remisję po zastosowaniu protokołu DLS → czytaj więcej

Infliksymab działa przez wiązanie się z TNF-a. TNF-α jest „posłańcem” chemicznym cytokiny i kluczowym elementem reakcji autoimmunologicznej. W reumatoidalnym zapaleniu stawów, infliksimab wydaje się działać poprzez zapobieganie oddziaływaniu TNF-a i blokowanie jego wiązaniu do receptora w komórce.

Infliksymab jest sztucznym przeciwciałem. Pierwotnie opracowano  go u myszy.

Zastosowania medyczne

Choroba Leśniowskiego-Crohna

Trzy fenotypy lub rodzaje chorób, są obecne wyróżniane w chorobie Crohna : choroba strukturalna (powoduje zwężenie jelita), choroba przenikająca (powoduje przetoki lub nienormalne połączenia jelit) i choroba zapalenia (które powoduje gwałtowne zapalenie).

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego

Infliksymabu jest lekiem wykorzystywanym w osiągnięciu remisji i jej utrzymaniu w przebiegu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.

Łuszczycowe zapalenie stawów 

W łuszczycowym zapaleniu stawów inhibitory TNF, takie jak infliksymab poprawiają objawów. Kilka terapii z niewielką skuteczność zostało przeprowadzonych na chorych z łuszczycą paznokci. Na podstawie badań wyniki sugerują,że infliksymab, etanercept i adalimumab mają potencjał, aby zmniejszyć objawy umiarkowanego do poważnego stanu u pacjentów z osiowym PSA i u tych pacjentów, u których stwierdzono niewystarczającą odpowiedź na NLPZ (poziom 1a, klasa A). Wyniki sugerują, że infliksymab jest skuteczny w leczeniu zapalenie palców w przebiegu PSA.

Inne

Lek został zatwierdzony do leczenia zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa, łuszczycowego zapalenie stawów, łuszczycy, reumatoidalnego zapalenie stawów. Infliksymab wykorzystywany jest również w leczeniu choroby Behceta.

Infliksymab jest najczęściej stosowany jako czynnik biologiczny w leczeniu nawrotowego zapalenia wielochrząstkowego. Połowa pacjentów notowała korzyści z leczenia tym lekiem, ale u kilku innych pacjentów wystąpiły infekcje, które w niektórych przypadkach prowadziły do zgonu.

Działania niepożądane

Infliksymab posiada negatywne skutki uboczne, niektóre zagrażają życiu, sa one wspólne dla wszystkich leków w klasie leków immunosupresyjnych TNF  (obejmuje również etanercept ( Enbrel ) i adalimumab ( Humira )). Niektóre z najbardziej dotkliwych objawów ubocznych są to:

  • poważne infekcje
  • reaktywacja wirusowego zapalenia wątroby typu B
  • reaktywacji gruźlicy
  • śmiertelny chłoniak wątroby (zwykle tylko w połączeniu z 6-merkaptopuryną)
  • toczeń polekowy
  • demielinizacja ośrodkowego układu nerwowego
  • łuszczyca i zmiany skórne
  • nowe przypadki bielactwa

Opisywano przypadki leukopenii, neutropenii, trombocytopenii i pancytopenii (niektóre śmiertelne)  po zastosowaniu infliksymabu. Istnieje zwiększone ryzyko zachorowania na chłoniaka i inne nowotwory związane z zastosowaniem infliksimabu i innych blokerów czynnika martwicy nowotworu u dzieci i młodzieży.

Najnowsze badania dowodzą, iż L-formy bakterii są przyczyną choroby

Leczenie podtrzymujące zmniejsza prawdopodobieństwo rozwoju przeciwciał wobec infliksymabu, które powodują zmniejszenie skuteczności leku. Wykazano, iż leczenie skojarzone z metotreksatem zmniejsza tworzenie się tych przeciwciał u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Terapia skojarzona z innymi lekami immunosupresyjnymi zmniejsza prawdopodobieństwo powstania tych przeciwciał w chorobie Leśniowskiego-Crohna.

Infliksymab badano w monoterapii (bez towarzyszących leków immunosupresyjnych, takich jak metotreksat i azatiopryna), w łuszczycy, łuszczycowym zapaleniu stawów i zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa. Jednoczesne stosowanie metotreksatu w innych stanach chorobowych może przyczynić się do zmniejszenia odpowiedzi immunologicznej organizmu na infliksymab i zwiększyć jego czas działania i skuteczność.

Najnowsze badania dowodzą, iż L-formy bakterii są przyczyną choroby