Rumień guzowaty – jest to zapalna choroba charakteryzująca się zapaleniem tkanki tłuszczowej w skórze, powodując powstanie czerwonych grudek lub grudki, które są zwykle widoczne na obu goleniach. Rumień może być spowodowany przez różne warunki i stany chorobowe, a zwykle ustępuje samoistnie w ciągu 30 dni. Jest powszechny u młodych ludzi w wieku 12-20 lat.
Ponad 48% chorych po 6 miesiącach we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego notuje trwałą remisję po zastosowaniu protokołu DLS → czytaj więcej
Objawy
Faza przed erupcyjna
Pierwszym objawem rumienia guzowatego są objawy grypopodobne. Może to być gorączka, osłabienie i bóle stawów.
Faza erupcyjna
Charakteryzuje się występowaniem podskórnych zaokrąglonych guzków, które mogą mieć kolor jasnoczerwony lub fioletowy, dwustronnie symetryczny, położony na powierzchni prostowników nóg. Są ruchome w stosunku do głębokich płaszczyzn skóry. Na ogół znikają w 1-6 tygodni bez pozostawienia następstw.
Rumień guzowaty charakteryzuje się występowaniem czerwonych guzków, które są delikatne i ciepłe. Guzki występują pod skórą, klasycznie w przedniej części goleni. Guzki mogą pojawić się wszędzie tam, gdzie występuje tłuszcz pod skórą, w tym na udach, ramionach, tułowiu, twarzy i szyi.
Najnowsze badania dowodzą, iż L-formy bakterii są przyczyną choroby
Wraz z rumieniem guzowatym, może wystąpić równocześnie gorączka, złe samopoczucie, i bólu stawów oraz zapalenia. Guzki różnią się od siebie średnicą i najczęściej ich średnica mierzy od 1-10 cm a guzki może łączyć ze sobą w duże obszary skórne.
Wraz z upływem czasu guzki stają niebieskofioletowe i kolejno brązowo-żółtawe, w końcu zielone. Guzki zwykle ustępują w okresie 2-6 tygodni bez owrzodzenia czy blizny.
Rzadsze warianty rumień guzowaty obejmują:
- wrzodziejący formy w chorobie Crohna,
- przewlekły rumień guzowaty, bardziej prawdopodobna forma jest jednostronna i wędrowna
- rumień guzowaty wędrujący
- zespół LÖFGREN jest, forma połączenia objawów ostrej sarkoidozy wraz z rumieniem guzowatym
Przyczyny
Przyczyny są różne:
Idiopatyczna
W około 30-50% przypadków przyczyna jest znana.
Zakażenie
- zakażenie paciorkowcowe
- pierwotne zakażenie gruźlicą
- mycoplasma pneumoniae
- histoplasma capsulatum
- yersinia
- wirus Epsteina-Barr
- coccidioides immitis)
Choroby autoimmunologiczne
- zapalna choroba jelit (IBD)
- choroba Behçeta
- sarkoidoza
Ciąża
Leki
- sulfonamidy
- penicyliny
- doustne środki antykoncepcyjne
- bromki
- szczepienie na wirusowe zapalenie wątroby typu B
Rak
- chłoniak nieziarniczy
- rakowiaki
- rak trzustki
Patofizjologia
Rumień guzowaty jest prawdopodobnie opóźnioną reakcją nadwrażliwości na wiele antygenów.
Diagnoza
Rumień guzowaty jest diagnozowany klinicznie. Biopsja może być użyteczna aby wykonać badanie pod mikroskopem, aby potwierdzić niepewną diagnozy. Badanie mikroskopowe zazwyczaj ujawnia naciek neutrofilów otaczających naczynia włosowate. Charakterystyczną cechą mikroskopową jest stwierdzenie i ziarniniaki promieniowe.
Dodatkowa ocena powinna być przeprowadzona w celu określenia przyczyny rumienia guzowatego. Może ona obejmować pełną morfologię krwi, opad (ESR), antystreptolizyny-O (ASO) wymaz gardła, badanie ogólne moczu, śródskórne testy, RTG klatki piersiowej, białko C-reaktywne oraz badanie krwi wykazujące zwiększenie liczby białych krwinek.
Leczenie
Rumień guzowaty zwykle ustępuje samoistnie w ciągu 3-6 tygodni. Leczenie powinno skupić się na przyczynach. Objawy mogą być leczone poprzez bandaże ściskające, opatrunki na mokro, i niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). NLPZ są zwykle bardziej skuteczne na początku choroby niż w porównaniu do postaci przewlekłej choroby.
Jodek potasu może być użyty w przypadku trwałych uszkodzeń, których przyczyna pozostaje nieznana. Kortykosteroidy i kolchicyna mogą być stosowane w ciężkich przypadkach. Talidomid był i jest z powodzeniem stosowany w leczeniu rumienia guzowatego.